این ساعت، این هوا،‌ این فصلِ زیبا، نیازی نیست دلیلی برایِ غصه خوردن پیدا کنید. 

هرکه رفت خدا به همراهش، دستِ خودتان را بگیرید و خود را به یک قدم زدن در این هوایِ یک نفره دعوت کنید، 

باور کنید بستنی خوردن با خودتان در این هوا ، 

شکلک در آوردن برایِ بچه هایِ توی کوچه، 

بیرون آوردنِ لباس هایِ قدیمی که در جیبش پولِ خورد باشد، 

آشِ رشته یِ خانه ی مادربزرگ، 

همه و همه به فکر و خیالِ کسی که حتی لیاقتِ دوست داشتن را نداشت ارجحیت دارد...